Tematem wakacyjnych spotkań Dyskusyjnego Klubu Seniora w Saloniku Artystycznym Krośnieńskiej Biblioteki Publicznej była historia życia i twórczości artystycznej Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego.
Poeta urodził się 23 stycznia 1905 roku w Warszawie. Od najmłodszych lat interesował się literaturą i poezją. Na Uniwersytecie Warszawskim studiował filologię angielską oraz klasyczną. Znał kilka języków obcych.
Pierwsze próby poetyckie i prozatorskie artysta podejmował już w 1918 roku, a jego debiut literacki w prasie nastąpił w 1923 roku w dzienniku „Rzeczypospolita”. Pisał wiersze oraz powieści satyryczne (m.in. „Porfirion Osiełek”).
Konstanty Ildefons miał krótki epizod związany z służbą wojskową, najpierw służył w podchorążówce (z której został karnie usunięty), później jako zwykły szeregowiec trafił do jednostki wojskowej w Berezie Kartuskiej.
W 1930 roku ożenił się, z mającą gruzińskie pochodzenie, Natalią Awałow, jego wielką miłością. W 1936 roku urodziła im się córka – Kira.
Państwo Gałczyńscy często się przeprowadzali, z Warszawy do Berlina, Wilna, później znów powrócili do stolicy. Związane to było z pracą Konstantego, który miał do niej dość lekki stosunek, jak i z uzależnieniem poety od alkoholu.
We wrześniu 1939 roku, po niemieckiej agresji na Polskę, Gałczyński walczył jako żołnierz Korpusu Ochrony Pogranicza na granicy wschodniej. Niedługo potem trafił do niewoli. Okres okupacji spędził w niemieckim obozie w Altengrabow. W 1946 roku, w wyniku romansu z Lucyną Wolanowską, urodził się jego syn, także Konstanty.
Wojna nie przeszkodziła K. I. Gałczyńskiemu w twórczości poetyckiej. Powstały wtedy takie utwory jak np.: „Pieśń o żołnierzach z Westerplatte” i „Sen żołnierza”. Cały czas pisał również wiersze dla Natalii, które przesyłał w listach.
Po zakończeniu wojny powrócił do kraju i zamieszkał z żoną i córką w Krakowie, a potem w Warszawie. Współpracował m.in. z „Przekrojem”, „Szpilkami”, „Tygodnikiem Powszechnym”. Tu powstawały jego najlepsze utwory: „Zaczarowana dorożka”, „Liryka”, „Powrót do Eurydyki” i inne. Pisał też teksty satyryczne do teatrzyku „Zielona Gęś”.
W 1950 roku Gałczyński stał się obiektem walki ideologicznej. Jego twórczość została potępiona na Zjeździe Literatów Polskich, oficjalnie zakazana.
Fakt ten odbił się niestety na zdrowiu artysty. Wcześniej już chorował, a w grudniu 1953 roku przeszedł kolejny zawał, który okazał się śmiertelny.
Konstanty Ildefons Gałczyński pochowany został na warszawskich Powązkach.
Jego twórczość do dzisiaj cieszy się wielką popularnością wśród czytelników. Do tekstów wierszy powstają utwory muzyczne, a teksty satyryczne wykorzystywane są we współczesnych kabaretach.
Podczas letnich spotkań klubowicze z przyjemnością czytali poezję Gałczyńskiego oraz słuchali pięknych piosenek z tekstami poety.
