Biblioteka Krosno - kbp.krosno.pl

Był raz sobie…

Wyobraźcie sobie, że jesteście w Warszawie. Zwiedzając stolicę trafiacie na Rynek Starego Miasta. Tam kierujecie swoje kroki do Muzeum Literatury imienia Adama Mickiewicza, w którym bardzo miły pan opowiada Wam o życiu naszego najsłynniejszego poety. I to w dodatku opowiada tak ciekawie, że zapominacie, że Adam Mickiewicz to postać z podręczników szkolnych do języka polskiego (czyli taka, której - wydaje się - nie można polubić). Zaczynacie myśleć, że moglibyście się zaprzyjaźnić z małym Adasiem, razem z nim dorastać i przeżywać wiele przygód.

A teraz mam dla Was dobrą wiadomość! Żeby posłuchać, jak miły pan z Muzeum (czyli Jarosław Mikołajewski) opowiada o Adamie Mickiewiczu wcale nie musicie jechać do Warszawy (choć oczywiście bardzo Was do tego zachęcam!). Wystarczy, że przyjdziecie do Krośnieńskiej Biblioteki Publicznej i wypożyczycie książkę pt. „Kuferek Adama Mickiewicza”.

Jarosław Mikołajewski

Kuferek Adama Mickiewicza

Wydawnictwo Muchomor

Warszawa, 2019

Książkę możecie wypożyczyć w Oddziale dla Dzieci (ul. Wojska Polskiego 41)

W „Kuferku Adama Mickiewicza” Jarosław Mikołajewski opowiada nie tylko o kuferku . Zaczyna od narodzin Adasia w Wigilię Bożego Narodzenia w 1798 roku (i pomaga nam zapamiętać tę datę - wystarczy, że skojarzymy, że w roku 1800 Adaś miał dwa latka!). Wspomina, że tej nocy, kiedy urodził się chłopczyk, w Zaosiu na Litwie ściskał ogromny mróz. Na pewno nieźle marzł jego starszy brat Franciszek. Na szczęście nie marzli młodsi (bo przecież jeszcze nie było ich na świecie!): Olek, Jurek i Antek. Mały Adaś uwielbiał zabawę. Na przykład lubił siadać na długim trenie sukni swojej mamy Basi i tak „wozić się” po pokoju, wyobrażając sobie, że jeździ na sankach albo pływa łódką. Ale czasem jego zabawy kończyły się… strasznie. Tak jak wtedy, gdy wypadł przez okno! Jego rodzice na pewno bardzo się o niego martwili a potem tak bardzo się cieszyli, że nic poważnego mu się nie stało, że dziękowali Matce Boskiej z kościoła w Nowogródku, w którym wtedy mieszkali. Musieli też często wracać do tego wypadku w rozmowach, skoro Adaś tak dobrze go zapamiętał, że jako dorosły pan poeta odwołał się do niego na początku swojego największego dzieła - „Pana Tadeusza”.

Kochani, ale w „Kuferku…” przeczytacie nie tylko o dzieciństwie Adasia Mickiewicza, ale i o tym, jak wybrał się na studia do Wilna, bo chciał zostać… lekarzem! To właśnie przed wyjazdem do wielkiego miasta jego mama spakowała mu do tytułowego kuferka wszystkie najpotrzebniejsze rzeczy. I on już nigdy się z nim nie rozstawał. Taszczył ten kuferek ze sobą przez całe swoje życie (a dziś możecie go zobaczyć - kuferek, nie Adama - w Muzeum Literatury). Przeczytacie o tym, jak Mickiewicz mając 25 lat trafił do więzienia. Jak musiał wyjechać na wschód, do Rosji i jak już nigdy nie wrócił w rodzinne strony. Podróżował, poznawał słynnych pisarzy (np. w Rosji - Aleksandra Puszkina a w Niemczech - Johana Wolfganga Goethego), pisał wiersze i dramaty. Przeczytacie, jak będąc młodym studentem zakochał się w Maryli i o tym, jak ożenił się… ale nie z Marylą, tylko z Celiną. Dowiecie się, że miał sześcioro dzieci: dwie córki - Marysię i Helenkę i czterech synów - Władka, Józka, Olka i Jasia. Autor książki - Jarosław Mikołajewski zdradzi Wam nawet, czy Adam Mickiewicz był szczęśliwym człowiekiem (no cóż, okazuje się, że nie zawsze).

Oprócz odbycia pasjonującej podróży w czasie i przestrzeni razem z panami eM: Mickiewiczem i Mikołajewskim, dzięki „Kuferkowi…” poznacie też najsłynniejsze i najpiękniejsze utwory naszego narodowego wieszcza. A na końcu książki znajdziecie kalendarium najważniejszych wydarzeń z jego życia.

Mam nadzieję, że „Kuferek Adama Mickiewicza” zachęci Was do sięgnięcia po inne książki poświęcone jego życiu. Chociażby po napisaną przez Jakuba Skworza „Adaś Mickiewicz: łobuz i mistrz”, którą również bardzo Wam polecam.

A na koniec podrzucam Wam kilka pojęć, związanych z Mickiewiczem, których znajomość może się Wam przydać, gdy będziecie samodzielnie zgłębiać życiorys i twórczość poety!

Noskowiczki i Noskowicze, dziękuję Wam za nasze kolejne, czerwcowe spotkanie i zapraszam na naszą stronę w lipcu! Obiecuję, że jak na wakacje przystało - będzie wakacyjnie! Do zobaczenia!