21 maja 2024 r. w Saloniku Artystycznym Krośnieńskiej Biblioteki Publicznej odbyło się kolejne spotkanie Dyskusyjnego Klubu Seniora. Tym razem członkowie klubu rozmawiali na temat życia i twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza.
Stanisław Ignacy Witkiewicz - malarz, pisarz, dramaturg, filozof, teoretyk i krytyk sztuki oraz fotograf urodził się 24 lutego 1885 roku w Warszawie. Syn Stanisława Witkiewicza - malarza, architekta i twórcy „stylu zakopiańskiego” – nigdy nie chodził do szkoły. W 1903 roku eksternistycznie zdał maturę we Lwowie, a w 1905 roku przez krótki okres studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.
Witkacy (taki przyjął pseudonim, by odróżnić się od znanego ojca) już we wczesnej młodości wystawiał pierwsze prace malarskie, pisał pierwsze dramaty i rozprawki filozoficzne.
Wszechstronny artystycznie Witkacy realizował się w różnych dziedzinach sztuki, ale nie mniejsze zainteresowanie wzbudzało jego życie prywatne. Ekscentryczny, demoniczny, nieprzewidywalny – zawsze zwracał na siebie uwagę. Uwielbiał aurę skandalu, miał liczne romanse, pomimo zawartego w 1923 roku związku małżeńskiego z Jadwigą Unrug, wnuczką Juliusza Kossaka.
W 1925 roku założył w Zakopanem słynną Firmę Portretową „S. I. Witkiewicz”. Mimo że nie cenił swoich portretów zbyt wysoko i nie przyznawał im miana sztuki, to właśnie one stały się jego najsłynniejszymi dziełami malarskimi.
W autorze dramatów „Szewcy” i „Wariat i zakonnica” wielu widziało nieprzeciętny umysł i równie nieprzeciętną osobowość, której nie przyćmiły szaleńcze wybryki i alkoholowo-narkotyczne ekscesy. Przez większość życia Witkacy zmagał się z depresją i nękającymi go problemami psychicznymi.
Niecodzienne okoliczności towarzyszyły także śmierci artysty. Wybuch II wojny światowej, a zwłaszcza wiadomość o przekroczeniu przez Armię Czerwoną granic Polski 17 września 1939 roku spowodowały u Witkacego podjęcie decyzji o samobójstwie, do którego nakłonił też swoją partnerkę Czesławę Oknińską. Ona przeżyła, Witkiewicz – nie, zmarł 18 września 1939 roku w Jeziorach na Polesiu. Jego symboliczny grób znajduje się na Pęksowym Brzyzku, cmentarzu w Zakopanem.
Stanisław Ignacy Witkiewicz jest jednym z niewielu polskich twórców, których znaczenie w historii sztuki światowej wciąż trwa i nie słabnie.
