W Saloniku Artystycznym Krośnieńskiej Biblioteki Publicznej 14 stycznia 2025 r. odbyło się, pierwsze w nowym roku, spotkanie Dyskusyjnego Klubu Seniora. Tym razem członkowie klubu rozmawiali na temat życia i twórczości Juliana Tuwima, poety, tłumacza, autora bajek dla dzieci oraz bibliofila.
Poeta urodził się 13 września 1894 r. w Łodzi, w rodzinie zasymilowanych Żydów. W latach 1904-1914 uczęszczał do łódzkiego gimnazjum, a następnie na Uniwersytecie Warszawskim studiował prawo i filozofię (ukończył jedynie po jednym semestrze).
Julian Tuwim, jako poeta, debiutował wierszem „Prośba”, który ukazał się w 1913 r. w „Kurierze Warszawskim”. Od tej pory swoje utwory zamieszczał na łamach wielu czasopism, m.in. w „Wiadomościach Literackich”, „Kurierze Polskim”, „Zdroju”, „Pani”, „Szpilkach” czy „Ilustrowanym Kurierze Codziennym”.
W 1918 r., wraz z Antonim Słonimskim i Janem Lechoniem, założył kabaret literacki „Pod Pikadorem”, a następnie został współtwórcą i czołowym przedstawicielem grupy poetyckiej „Skamander”.
Prowadził ożywioną działalność jako autor tekstów kabaretowych. Tworzył skecze, satyry, humoreski , operowe libretta oraz szlagiery, takie jak: „Miłość ci wszystko wybaczy” czy „Na pierwszy znak”, wykonywane przez Hankę Ordonównę.
W okresie międzywojennym Tuwim pisał również wiersze dla dzieci. Bardzo popularne i czytane do dzisiaj są jego utwory, takie, jak: „Abecadło”, „Lokomotywa”, „Słoń Trąbalski” czy „Rzepka”.
Dokonał też wielu przekładów, głównie z języka rosyjskiego. Tłumaczył utwory Puszkina, Lermontowa, Majakowskiego czy Błoka.
W życiu osobistym Julian Tuwim zmagał się z wieloma problemami. Jednym z nich było pochodzenie poety. Dla wielu Polaków zawsze był Żydem, a dla Żydów zdrajcą, który wybrał polskość. Przez swoją podwójną tożsamością cierpiał całe życie. Podczas II wojny światowej poeta, wraz z żoną Stefanią, przebywał na emigracji (głównie w Stanach Zjednoczonych). Z tego okresu pochodzi poemat „Kwiaty polskie”, w którym wyraził ogromną tęsknotę za ojczyzną.
Po powrocie do kraju, w 1946 r., stał się osobą adorowaną i uprzywilejowaną przez komunistyczną władzę , nazywano go nawet „poetą państwowym”. W tym samym roku Tuwimowie adoptowali córkę Ewę.
Julian Tuwim nigdy nie był okazem zdrowia. Przez całe życie nosił nieusuwalne duże znamię na lewym policzku (tzw. myszkę). Cierpiał na agorafobię, nerwicę lękową, depresję, a do tego jeszcze miał problem z alkoholem.
Julian Tuwim zmarł 27 grudnia 1953 r. w Zakopanem na wylew krwi do mózgu. Pochowany został na warszawskich Powązkach Wojskowych.
Dorośli czytelnicy chętnie wracają do poezji Juliana Tuwima, a jego niesamowite wierszyki dla dzieci cieszą się wielką popularnością wśród najmłodszych. Nie można zapomnieć o piosenkach do tekstów poety, wykonywanych przez wybitnych artystów i słuchanych do dziś (np. „Wspomnienie” Czesława Niemena czy „Co nam zostało z tych lat” Mieczysława Fogga).
