25 listopada 2025 r. w Saloniku Artystycznym KBP odbyło się kolejne spotkanie Dyskusyjnego Klubu Seniora. Tematem dyskusji była postać Kazimierza Wierzyńskiego - poety, prozaika i eseisty.
Kazimierz Wierzyński urodził się 27 sierpnia 1894 r. w Drohobyczu. W 1912 r. ukończył gimnazjum klasyczne w Stryju, po zdanej maturze rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim (studiował polonistykę, romanistykę i filozofię). Naukę kontynuował na Uniwersytecie Wiedeńskim, gdzie edukował się w dziedzinie romanistyki i slawistyki.
Brał udział w ruchu niepodległościowym, był członkiem Polskich Drużyn Strzeleckich i organizacji młodzieżowej „Zarzewie”. Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionu Wschodniego, dostał się do rosyjskiej niewoli i przebywał w obozie jenieckim w Riazaniu. Po ucieczce z niewoli w 1918 r., przedostał się do Warszawy i tam zaczął brać udział w stołecznym życiu literackim.
Wierzyński był jednym z twórców grupy poetyckiej „Skamander”. W 1919 r. wydał debiutancki tomik poetycki „Wiosna i Wino”. Współpracował m.in. z czasopismami: „Skamander”, „Wiadomości Literackie”, „Gazeta Polska”. Przez kilka lat był naczelnym redaktorem „Przeglądu Sportowego”, największego krajowego dziennika sportowego.
W 1928 r. poeta otrzymał złoty medal w konkursie literackim IX Olimpiady w Amsterdamie za tom poezji „Laur olimpijski”. W 1935 r. odebrał Złoty Wawrzyn Polskiej Akademii Literatury, a w 1938 r. został powołany na jej członka.
Wraz z wybuchem II wojny światowej Kazimierz Wierzyński ewakuował się z kraju razem z zespołem redakcyjnym „Gazety Polskiej” do Lwowa. Następnie udał się do Francji, z której w 1941 r. przez Portugalię i Brazylię przedostał się do Stanów Zjednoczonych.
W Ameryce, w latach wojennych, w swoich wierszach poeta dodawał otuchy żołnierzom polskim i zagrzewał do walk o wolność ojczyzny. Bardzo tęsknił za krajem rodzinnym, do którego już nigdy nie miał powrócić. Zwycięstwo komunistów w powojennej Polsce zamykało mu możliwość powrotu do Polski.
W 1964 r. Wierzyński wraz z żoną powrócili do Europy. Początkowo osiedlili się w Rzymie, później przenieśli się do Londynu, gdzie 13 lutego 1969 r. poeta zmarł.
Jego prochy sprowadzone zostały do Polski (z Hampstead pod Londynem) 15 kwietnia 1978 r. i złożone na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
